divendres, 15 de febrer del 2008

Ex libris

Ex libris. C. B. Original grabado en linóleum impreso sobre papel.
Reproducido con permiso de la autora.


Un dibujo para marcar libros.
Los libros que olvidará, los que la acompañarán para siempre; los que comprenderá y los que la harán comprender; los libros que amará; los que cambiarán su vida.

Un dibujo,
un libro.

"Niños mirando el aparador de una librería" París 1943 (Anónimo) Fotografía publicada en el suplemento "Culturas" núm. 262 de La Vanguardia del 27 de junio de 2007. El suplemento se titulaba "Los libros me aburren"

22 comentaris:

Florencia Pérez ha dit...

los libros no aburren a los niños los que sí aburren, son los grandes que no saben contar las historias porque ya no se conmueven con la imaginación

treehugger ha dit...

Seguro de que se trata de 'Tilly'.

Bueno Albert, recogete esas babas que intuyo llegan ya a la mesa.

Me encanta el gravado. Felicita a la autora. Algo de genetico tiene que haver, no puede ser solo practica.

-th

frikosal ha dit...

Efectivamente, con caballo, me lo quita de la boca el amigo Th.
¿Niños mirando el escaparate de una librería?

Nootka ha dit...

¿Paris en 1943 estaba bajo ocupación extranjera?
Y si es asi, ¿se podían publicar todos esos libros que aparecen en el escaparate?
A lo mejor no eran novedades, claro.
¿Existían los comics? ¿existía la comic sans?
Este post me hace plantearme demasiadas cuestiones histórico-editoriales. Lo cual no creo que sea ni bueno ni malo. Simplemente es.

Anònim ha dit...
Un administrador del blog ha eliminat aquest comentari.
Le Mosquito ha dit...

Siempre me atrajeron los ex-libris. Uno de los atractivos de las "librerías de viejo" está en voltear compulsivamente la portada para ver si allí hay uno atractivo. La atracción puede estar en el diseño, o en su antigÜedad, o en notas manuscritas al margen... Ex-Libris impresos en papel y pegados con engrudo o goma arábiga (toda una innovación, la Pelikan) o estampados con sellos de caucho, algunos de estos con filigranas imposibles.
Es el primero que veo en linóleo, este de la señorita Buendía. De casta le viene al potro.

PRUEBAS 2013. ha dit...

Qué libro o cómic mirarian con tanto embeleso....

Hola. Me atrevo a invitarte a un juego: Ocho cosas para hacer antes de morir.
Reglas del juego:


1. Cada jugador comienza con un listado de 8 cosas que quiere hacer antes de morir, no importa las que sean, pero que sean 8.
2. Hay que escribirlas en el propio blog, junto con las reglas del juego.
3. Hay que seleccionar a 8 personas más, invitarlas a jugar y anotar sus nombres.
4. Es importante no olvidar dejar un comentario desde donde nos invitaron a jugar.
Besos.

Gwynette ha dit...

Quina tendresa el teu comentari sobre els llibres..és així, i sembla que per sempre serà així pels qui els estimem i pels qui els estimaràn...:-)
La foto que acompaña el text arrodoneix molt bé el text...tot cuadra ! :-)

La teva Claudia és una artistassa com un campanar !!! =_O

Petonets -a ambos dos-

nancicomansi ha dit...

Ja,ja,ja...fecítala, felicitala...

La foto parece de Doisneau, no?

Que monos!!! hoy en dia se pararían de este modo si el escaparate estuviera lleno de videojuegos y plays...
Que pena...

Un petonàs!!!

Tempus fugit ha dit...

En 1943...¿Ya triunfaba la ciencia-ficción?
Hoy miran los escaparates de...

un abrazo.

Anònim ha dit...

Tener un ex libris propio siempre me ha parecido un gesto de amor hacia los libros. Felicita a la autora.

Esta entrada hace que me vengan ganas de volver a leer "Fahrenheit 451", donde se quemaban libros, como en 1943.

Sintagma in Blue ha dit...

Son absolutamente deliciosos.

Isa Segura B. ha dit...

¡Vaya! Has tocado mi fibra sensible con ambas imágenes. Magnífico ex-libris,siempre me alegra saber que siguen existiendo artistas dedicados al mundo de los libros, a los que no les importa estar ocultos entre tapas.
Impresionante fotografía, por lo que representa, por la época, y porque aún sigo viendo niños (no tantos) con la nariz pegada al escaparate de una librería.
Saludos.

Anònim ha dit...

Voy a venir a tu librería para que me selléis los libros de mi vida con este precioso caballo, cual Pegaso, salido de las manos creadoras y laboriosas de la autora.

Me gusta acariciarlos, abrirlos y abanicar sus hojas, sentir los olores que desprenden.... Paso las manos por ellos, en las librerías, cerrando los ojos para sentir si hay alguno que me sugiere una sensación diferente, esperando sentir sus pulsaciones, porque creo que los libros nos llaman. Luego están los libros antiguos que allí ya me pierdo, imaginando su recorrido, mirando sus grabados, pensado con qué pluma y con qué tinta se elaboraron, la precisión de los contornos de las letras,,,,,,,uffffffff como las alas que revolotean por el mundo.

Un post de quién ama los libros. Sensaciones y emociones ha vivido con ellos.

nomesploraria ha dit...

Gracias a todoooooooooooooooooos.
Me alegro que os guste el exlibris de Clàudia tanto como a mí.

Mujer con piernas. Te propongo otro juego: frases célebres dichas antes de morir.

Por ejemplo.
-No hay corriente y por ahí no cubre.

-Si las setas están picoteadas por un bicho, no son venenosas.

-Tranqui, déjame conducir que yo controlo ¡hips!.

¿Se te ocurre alguna?

Anònim ha dit...

Gracias a todoooooooooooooooooos.

Anònim ha dit...

Nomes, sigues ahi?

nomesploraria ha dit...

Sí.

LOLA GRACIA ha dit...

Tienes un talento en casa!!
Felicidades. Muy bonito.

el objeto a ha dit...

precioso ese cogote de caballo que recuerda a una hoja, y tiene casi movimiento, y es todo dulce y enseñado... estoy con flor de jacarandá, los libros no aburren, lo que aburre es esa gente que ha crecido sin saber disfrutar, contar, leer, inventar, buscar historias, sin saber hilvanar, relatar, de relacionar, lo que se encuentra a su alrededor,

felicitats a la Claudia!

Belnu ha dit...

Bonito ex libris. A mí me encanta ese género

Anònim ha dit...

ohhhhhhh¡¡¡¡